வியாபாரம் - வெளிநாட்டு வேலையும், சென்னை தேநீர் கடையும்...

பொதுவாகவே படித்த, படிக்காத அனைவருக்குமே வெளிநாட்டு வேலைதான்  முதல் தேர்வாக இருக்கிறது.. அதற்கு காரணம் அங்கு கிடைக்க கூடிய அபரிதமான பணம் என்ற கற்பனையே.. உண்மையில் வெளிநாடுகளில் வியாபாரம் செய்தால் மட்டுமே அத்தகைய நிலையை நாம் அடைய முடியும், அல்லது முதல் தர நிலையில் இருக்கும் படிப்பாளிகளுக்கு அதற்கான வாய்ப்பு இருக்கும். அதிலும் தனி ஆளாக இருந்து சம்பாதித்து, மிச்சம் பிடித்து வீட்டுக்கு அனுப்பியதை உரியவர்கள் சரியான வகையில் முதலீடாகவோ, சேமிப்பாகவோ மாற்றியிருந்தால் மட்டுமே சாத்தியம். மற்றபடி குடும்பத்தினருடன் அங்கிருந்து சம்பாதிப்பது அந்த நாட்டு குடிமகனின் வாழ்க்கையை வாழ்வதைப் போலத்தான். இது பொதுவாகவே எல்லா நாடுகளில் வேலை பார்ப்பவர்களுக்கும் பொருந்தும். 

சிங்கப்பூருக்கு படிக்காத ஒருவர் கட்டிட வேலைக்கோ, அல்லது சாதாரண தொழிற்சாலை ஊழியராகவோ செல்லவேண்டும் எனில் குறைந்த பட்ச தொகையாக ஒன்றரை லட்சம் கட்ட வேண்டும். இன்னொரு ஆச்சர்யம் என்னவென்றால் தொழில்நுட்பம் படித்தவர்கள் இரண்டு லட்சம் வரைக்கும் கொடுத்துதான் வேலைக்கு வருகிறார்கள். இது நிச்சயமாக அங்குள்ள முதலாளிகளுக்கும், இங்கிருக்கும் ஏஜெண்டுகளுக்குமானது. இவ்வளவு பெரிய தொகையை பெரும்பாலும் வட்டிக்கு வாங்கியே கொடுப்பதால் அவர்கள் இந்தக் கடனில் இருந்து மீளவே இரண்டு வருடங்கள் வேலை செய்ய வேண்டும். அதன்பிறகுதான் சேமிப்பே. இதில் விதிவிலக்காக கணினியியல் வல்லுனர்கள் அதிகம்பேர் பணம் தராமல் வருகின்றனர்.

இதற்க்கு நிகரானதுதான் அமெரிக்காவுக்கோ, கனடாவுக்கோ, ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கோ, வல்லுனர்கள் வேலைக்கு செல்வதும், இதற்க்கு உதாரணம் தேவையில்லை, சென்னை அண்ணா மேம்பாலம் அருகே இருக்கும் அமெரிக்க தூதரகத்தின் வாசலில் காத்து கிடக்கும் நம்ம ஆட்களைப் பார்த்தால் உங்களுக்கு புரியும், அவர்கள் அனைவரும் உயர்ந்த படிப்புகளை படித்துவிட்டு இந்திய தேசத்துக்கு அந்நிய செலவாணியை ஈட்டித் தருவதற்காய் பாடுபட வரிசை கட்டுபவர்கள். மற்றபடி மலேசியா மற்றும் அரபு தேசங்களுக்கு நாற்பதில் ஆரம்பித்து எண்பதினாயிரம் வரை செலுத்த வேண்டும். காரணம் அங்கு சொற்ப சம்பளமே கிடைக்கும்.

இதற்கும் சென்னை தேநீர் கடைக்கும் என்ன சம்பந்தம் இருக்க முடியும்...

நான் சென்ற வருட இறுதியில் ஒரு தேநீர் கடைக்காரரை எங்கள் நிறுவனத்துக்காக சந்திக்க வேண்டி வந்தது. வழக்கமாக எங்கள் நிறுவன சேவையை பெறவேண்டும் என்றால் ஒரு லட்சம் முன்பணமாக கொடுக்க வேண்டும். ஒரு சாதாரண தேனீர்க்கடை வைத்திருப்பவர் எங்கள் சேவையைப் பெற வருகிறார் என்றால் அது நிச்சயமாக சுவாரஸ்யமான ஒன்றாகத்தான் இருக்கும் என நினைத்து நானும் அவரை சந்திக்க ஆர்வமாக  இருந்தேன். 

அவரை சென்று பார்த்தேன். அவர் சென்னையின் பெரும்பாலான இடங்களில் கிட்டத்தட்ட முப்பது தேனீர்க் கடைகளுக்கு சொந்தக்காரர். அவர் ஒவ்வொரு கடையையும் அங்கிருக்கும் தேநீர் தயாரிக்கும் வல்லுனரிடம் பங்குதாரர் முறையில் கடையை கொடுத்து நடத்த சொல்லியிருக்கிறார். அதாவது ஒவ்வொரு நாளும் கிடைக்கும் வருவாயில் தேநீர் தயாரிப்பாளர் மற்றும் வேலை செய்பவர்கள் சம்பளத்தை எடுத்துக் கொள்வது மீதமிருக்கும் லாபத்தில் இவருக்கு எழுபது சதமும், தேநீர் தயாரிப்பாளருக்கு முப்பது சதமும் எடுத்துக் கொள்வது. வியாபார மொத்தமும் அன்றைக்கு இரவே கணக்கு பார்த்து மறுநாள் காலையில் இவர் வரும்போது கொடுத்துவிட வேண்டும்.

இதில் ஓவொரு கடையும் சராசரியாக அவருக்கு ஒரு நாளைக்கு இரண்டாயிரம் ரூபாய் வருமானத்தை தந்து வருகிறது. எந்தக் கடையிலாவது வருமானம் வருவதில் குளறுபடி இருந்தால் இவரே பத்து நாளைக்கு கல்லாவில் அமர்வார், பிரச்சினை கண்டுபிடிக்கப்பட்டு அதில் தேநீர் தயாரிப்பவர் முறைகேடு ஏதும் செய்திருந்தால் அன்றைக்கே அவரை வேலையை விட்டு அனுப்பி விடுவார். அதன்பிறகு வேறொரு ஆளுக்கு வாய்ப்பை வழங்குவார். அவர் எங்கள் நிறுவனத்தை அழைத்ததே அதையும் மீறி கடைக்கு தினசரி ஐநூறு ரூபாய் வரை திருடுகிறார்கள் அதனை கண்டுபித்து அல்லது திருட முடியாதவாறு ஒழுங்கு படுத்தி தரவேண்டும் என்பதற்குதான்.. 

அதனை நான் பதினைந்து நாட்களுக்குள் கண்டுபிடித்து அதனை சரி செய்து கொடுத்தேன்.. ஆனால் எனக்குள் இந்த முதலாளியின் அனுபவத்தை கேட்டு தெரிந்து கொள்ளவேண்டும் என்ற ஆர்வம் மிகுந்து அவரை தனியாக சத்தித்து இதனைப் பற்றிக் கேட்டேன். மதுரை மாவட்டத்தில் ஓரளவுக்கு நல்ல நிலையில் வாழ்ந்து கொண்டு ஊரில் இருக்கும் குறைந்த அளவு விவசாய நிலத்தையும் கவனித்துக் கொண்டு, அங்கு ஒரு தேநீர் கடையும் வைத்திருந்திருக்கிறார், மகனின் வெளிநாட்டு ஆசையால் வட்டிக்கு பணம் வாங்கி அவனை அனுப்பி வைக்க, அவன் சம்பாதிப்பதைக் கொண்டு அடைக்க முடியாமல் போய் நிலத்தையே எழுதிக் கொடுக்கும் நிலைவந்து மீதம் கிடைத்த ஐம்பதினாயிரம் பணத்துடன் ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்பாக சென்னைக்கு வந்திருக்கிறார், வந்த இடத்தில் ஒரு சிறிய தேநீர் கடையை விற்க போகிறார்கள் எனத் தெரிந்து இருந்த பணம் அதற்கு சரியாக இருக்க அதனை நடத்த ஆரம்பித்து இருக்கிறார். இவரின் நடவடிக்கையும், இவர் போடும் தேநீரும் வியாபாரத்தை பெருக்க கடை  அந்தப் பகுதியில் பெயர் சொல்லும் அளவுக்கு பிரபலம் ஆக, பக்கத்துக்கு தெருவில் தேநீர் கடை வைத்திருந்தவர் வியாபாரம் குறைந்து இவரிடம் வந்து தன் கடையை விற்கப் போகிறேன் யாராவது ஆள் இருந்தால் சொல்லுங்கள் என கேட்டிருக்கிறார்.

இவரும் சொல்கிறேன் என அனுப்பிவிட்டார், ஆனால் இவரிடம் வேலை பார்த்தவர் இந்தக் கடையை நாமே வாங்கி நடத்தலாமே என ஆலோசனை சொல்லியிருக்கிறார். எப்படிப்பா ஒரு கடைக்கே நமக்கு முடியல, இன்னொரு கடையை நம்மால் நடத்த முடியுமா எனக் கேட்க, அவரோ முதலாளி நம்ம கடையவிட அது பெரிய கடை, வாடகையும், முன்பணமும்  நம்ம கடை அளவுக்குத்தான் அங்கும், மேலும் எல்லா சாமான்களும் ஒரு விலைபோட்டு எடுத்துக் கொள்ளலாம், நாம் இப்போது நடத்தும் கடையை நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன் புதிய கடையை நீங்கள் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள், ஊரில் என் மச்சான் நன்றாக தேநீர் தயாரிப்பான் அவனை வரவழைத்து அந்தக் கடையில் வைத்துக் கொள்ளலாம் என்று சொல்ல, இந்த யோசனை பிடித்துப் போய் இரண்டாவது கடையையும் எடுத்து நடத்த அது நன்றாக போகவே, முதல் கடையை பார்த்துக் கொள்பவருக்கு பங்குதாரர் அடிப்படையில் இன்று வரை அவருக்கு மட்டும் வருமானத்தில் அவரின் சம்பளம் போக ஐம்பது விழுக்காடு கொடுப்பதாகவும் சொன்னார்.

அதன்பிறகு இது பற்றி யோசித்து நகரின் வெவ்வேறு பகுதிகளில் கடையை ஆரம்பித்தோ, வாங்கியோ இன்று வரைக்கும் ( அவரை நான் சந்தித்த நாள்) முப்பது கடைகள் இருக்கின்றன என்றார். மேலும் அவரின் மகனை ஊருக்கு வரவழைத்துவிட்டதாகவும், ஊரில் பெரிய அளவுக்கு நிலம் வாங்கியிருப்பதாகவும் சொன்னார். இப்போது இன்னோவா காரில் வலம் வரும் அவர், ஒரு நிதி நிறுவனம் ஒன்றும் நடத்துகிறார். ஆக ஒரு கடையில் ஒரு நாளைக்கு இரண்டாயிரம் வருமானம் வந்தால் ஒரு மாதத்துக்கு முப்பது கடைக்கு பதினெட்டு லட்சம் வருமானத்தை தருகிறது. ஒரு கடையை கைமாற்றினால் குறைந்தது மூன்று லட்சத்துக்கு போகும் முப்பது கடையும் தொண்ணூறு லட்சத்துக்கு போகும். ஐந்து வருடத்துக்கு முன் ஐம்பதினாயிரத்துடன் சென்னை வந்த அவரின் சொத்து இன்றைய தேதிக்கு கோடிகணக்கில்.

இப்போது சொல்லுங்கள் வெளிநாட்டில் வேலைக்குப் போய் உங்களால்   நீங்கள் எவ்வளவு பெரிய வேலையில் இருந்தாலும் இப்படி ஒரு நிலையை அடைய முடியுமா என்று. மற்ற நாடுகளுடன் ஒப்பிடுகையில் இந்தியாவில் வியாபாரம் ஆரம்பிப்பது மிக எளிது. ஆனால் நாம்  வெளிநாட்டில் கழிவறை சுத்தம் செய்கிறோம் கட்டிட வேலை பார்க்கிறோம், அல்லது மேல் மட்டமாக நேரம் காலம் பார்க்காது  உழைக்கிறோம். இங்கு இந்தியாவில் நம் வீட்டு வேலையை நாம் பார்ப்பதற்க்கே கவுரவம் பார்க்கிறோம். கொஞ்சம் மனதை விசாலமாக திறந்து நம் தேசத்தை பார்ப்போம். இங்குதான் வாய்ப்புகள் கொட்டிக் கிடக்கின்றன.

ஆனால் இது எல்லோருக்கும் பொருந்துமா என்பது சந்தேகமே.. ஏனெனில் மிகுந்த உத்வேகம் உள்ளவர்களுக்கு மட்டுமே இது பொருந்தும். எனக்கு வேலை பார்க்கத்தான் விருப்பம் என்று சொல்பவர்களுக்கு இது பொருந்தாது.

அடுத்த கட்டுரையில் வியாபாரத்துக்கு விற்பனை தந்திரம் முக்கியமா? பொருளின் தரம் முக்கியமா என்பதைப் பற்றி அலசுவோம்....