சில்லறை வர்த்தகத்தில் அந்நியமுதலீடு - அவசியமே!...

சமீபத்திய மத்திய அரசாங்கத்தின் கொள்கை முடிவில் சில்லறை வர்த்தகத்தில் ஒரே ஒரு பொருளின் விற்பனை அனுமதி 100% ஆகவும். அதாவது லீவைஸ் போன்ற பிராண்டுகள் ஒரே பெயரில் இருக்கும் ஆனால் அதில் நிறைய தனித்தனி பிராண்டுகள் இருக்கும் ஆனால் மொத்தமாக லீவைஸ், ஜியோர்டனோ போன்றவை இந்தவகையில் அடங்கும். மற்றபடி பல்வேறு பொருட்களை விற்பதற்கு 51% அனுமதியும் அளித்திருக்கிறது. முழுக்க கம்யூனிஸ்ட் நாடான சீனாவிலும், ரஷ்யாவிலும் இதை அனுமதித்து மாமாங்கமாயிற்று. அதிலும் அந்த நாடுகளில் 100% அனுமதி 1992 லியே தந்துவிட்டார்கள். இப்போதுதான் இது இந்தியாவில் எட்டிப்பார்த்தாலும் வால்மார்ட் ஏற்கனவே பாரதியுடன் உள்ளே நுழைந்துவிட்டது.

இப்போது இதனை அனுமதிக்ககூடாது எனப்போராட்டம் செய்கிறார்கள். தமிழக அரசும் தமிழ்நாட்டில் இதனை அனுமதிக்கமுடியாது என்று சொல்லிவிட்ட நிலையில் இதனால் என்ன பாதிப்புகள் வரும் என்று பார்க்கலாம்.

முதலில் சில்லறை வணிகர்கள் அதாவது நம் தெருவில் பலசரக்குக்கடை வைத்திருப்பவர்கள் பாதிப்பார்கள் என்று சொல்கிறார்கள். இவர்களுக்கு ஓரளவு விற்பனையில் சரிவு இருக்கவே செய்யும். ஆனால் முழுதாக பாதிக்காது. அடுத்து இதனால் 4 கோடி மக்களின் வாழ்வு பாதிக்கப்படும் என்று சொல்கிறார்கள். இல்லை அத்தனை தொகை மக்களின் வாழ்வாதாரம் மேம்படவே செய்யும். வேலை வாய்ப்புகள் பெருகி சம்பள விகிதம் அதிகரிக்கும். உதாரனத்திற்கு சென்னை தி.நகரில் உள்ள ஒரு பெரிய நிறுவனத்தில் வேலை பார்க்கும் பையனோ, பெண்ணோ கிராமங்களில் இருந்து அழைத்து வரப்பட்டு அவர்களுக்கு தங்கும் இடம், உணவு கொடுத்து பணிரெண்டு மணிநேரத்துக்கு மேல் வேலை வாங்கிவிட்டு கொடுக்கும் அதிகபட்ச ஊதியம் ஐந்தாயிரத்துக்கு குறைவாக இருக்கும். ஆனால் பெரிய நிறுவனங்கள் வந்தால் குறைந்த பட்ச சம்பளம் அரசாங்கம் நிர்ணயித்த அளவிற்கு கொடுப்பார்கள். மேலும் மாட்டு கொட்டடி போன்ற தங்குமிடம் தவிர்த்து ஆரோக்கியமான தங்குமிடம் தருவார்கள்.

தி,நகரில் நம் ஆட்கள் வைத்திருக்கும் அத்தனை கடைகளிலுமே எந்த தளத்திலும் முறையான கழிவறைகள் இல்லை. நாம் அவசரமாக சிறுநீர் கழிக்க வேண்டும் எனில் அந்தக் கட்டிடத்தின் மொட்டைமாடியில் இருக்கும் ஒரு அடாசு கழிவறைக்கு செல்லவேண்டும். இதில் பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளின் நிலைமயை நினைத்துப்பாருங்கள். மேலும் அங்கிருக்கும் பெரும்பாலான ஊழியர்களுக்கு வாடிக்கையாளர்களை மதிக்கவே தெரியாது. இவர்கள் வாடிக்கையாளரை அதிலும் பெண்களை அவமானப்படுத்திய சம்பவங்கள் எல்லாம் நடந்திருக்கிறது. மேலும் சட்ட விதிகள் எதையும் பின்பற்றாத விதிமுறை மீறிய கட்டிடங்கள். வரி ஏய்ப்பு என   ஏகப்பட்ட குளறுபடிகளை செய்கிறார்கள். அதிலும் அங்கிருக்கும் சிறு வியாபாரிகளின் வாழ்வாதரங்கள் அனைத்திலும் கைவைத்து அத்தனை வகை பொருட்களையும் குவித்து இவர்கள் வியாபாரம் செய்கிறார்கள்.

முதலில் ரிலையன்ஸ் சில்லறை வர்த்தகத்தில் இறங்கியபோது எல்லாமே போச்சு என்று அழுதவர்கள் இப்போதும் கண்ணீர் வடிக்கிறார்கள். சில்லறை வர்த்தக அனுமதியால் ஒவ்வொரு பொருளுக்கும் முறையான விற்பனை வரி வசூலிக்கப்பட்டு அரசாங்கத்துக்கு செல்லும். விவசாயிகளுக்கும், சிறு தொழில் செய்வோரும் வளர்ச்சி அடைவார்கள். மக்கள் குறைந்த விலைக்கு பொருட்களை வாங்க முடியும். நிறைய நிறுவனங்கள் தொழிலில் இறங்கி போட்டிபோட்டுக்கொண்டு தரமான பொருட்களை விலை மலிவாக தருவார்கள். பத்தாம் வகுப்பு படித்தவர்களுக்கு நல்ல மரியாதையான சம்பளத்தில் வேலை கிடைக்கும். 

சிங்கப்பூரை பொறுத்தவரை அங்கு அரசாங்கத்தில் சில்லறை வர்த்தக நிறுவனமான NTUC சூப்பர் மார்கெட் இருக்கிறது, கோல்ட் ஸ்டோரேஜ் இருக்கிறது, முஸ்தபா உள்ளிட்ட பல்வேறு வர்த்தக நிறுவனத்தின் பெரிய ஹைப்பர் மார்ட்டுகள் இருக்கின்றன. ஆனாலும் தேக்கா எனப்படும் குட்டி இந்தியாவில் வரிசையாக நம் தமிழர்களின் கடைகள் இருக்கும். இதுபோக ஒவ்வொரு அடுக்காக தரைத்தளத்திலும் நம் இந்தியர்களால் பெரும்பாலும் நடத்தப்படும் சிறிய அளவிலான மளிகை கடைகள் இருக்கும். ஓவ்வொரு பேட்டையிலும் ஈரச்சந்தை எனப்படும் காய்கறி மற்றும் கோழி, மீன், இறைச்சி கடைகள் இருக்கும் இத்தனை வியாபாரிகளுக்கும் அங்கு பலன் இருக்கத்தான் செய்கிறது. 

நாம் ஒவ்வொன்றாக எதிர்த்தோம், ஆனால் அவை அனைத்தும் வரத்தான் செய்தது. செல்போன் வந்தபோது கடுமையாய் எதிர்த்தோம் ஆனால் இன்று அதன் பலனை எதிர்தவ்ர்கள்தாம் அதிகம் அனுபவிக்கிறார்கள். சின்னத்திரை வந்தபோது பெரியதிரைக்காரர்கள் எதிர்த்தார்கள். கமல்ஹாசன் தவிர எதிர்த்த பெரும்பாலோருக்கு சோறு போடுவதே சின்னத்திரைதான்.

ஆனால் இதிலிருக்கும் ஒரேயொரு பயம் நம் அரசியல்வாதிகள் பணம் வாங்கிக்கொண்டு வரிச்சலுகை, மின்சார கட்டணம் போன்றவற்றை அவர்களுக்கு தந்தால் அது நம் நாட்டின் பணம் வெளிநாடுகளுக்குத்தான் போகும். மேலும் நம் நாட்டு தொழில் முனைவோர்கள் மற்றும் தொழில் அதிபர்கள் வெளிநாட்டு நிறுவனங்களைப் போல் வங்கிகளை சரியாகப் பயன்படுத்தினால். ஏகப்பட்ட முதலீட்டை நாம் வங்கிகளில் இருந்து பெறலாம். ஆனால் எப்படி அரசாங்கத்தையும், மக்களையும், வங்கிகளையும் ஏமாற்றலாம் அந்த பணத்தை எப்படி பதுக்கலாம் என்ற குறிக்கோளுடன்தான் பெரும்பாலான இந்திய இடைநிலை நிறுவனங்கள் இருக்கின்றன. உதாரணத்துக்கு இப்படிப்பட்ட இடைநிலை நிறுவனங்கள் யாவும் M.B.A மற்றும் கணக்கியல் துறை வல்லுனர்களை வேலைக்கு அமர்த்தவே அமர்த்தாது. அப்படியே அமர்த்தினாலும் சம்பந்தப்பட்ட துறை பற்றிய முழமையான அறிவு கொண்டவர்களை வேலைக்கு வைக்க மாட்டார்கள். இவர்கள் விரும்புவதெல்லாம் எப்படி வேண்டுமானாலும் வியாபாரம் செய்து பணம் சம்பாதித்தால் போதும். கடைசியில் நல்ல (அதாவது மோசமான) ஆடிட்டராக பார்த்தது பெரிய தொகை கொடுத்து கணக்கினை சரி செய்வார்கள். வருமான வரி அதிகாரிகளை சரிகட்டி காரியம் சாதிப்பார்கள்.

இன்றைய தேதிக்கு முறையான நிர்வாகம் செய்து அதற்க்கான வரிகளை முறையாக அரசாங்கத்துக்கு கட்டும் நிறுவனங்கள் மிக சொற்பமே. இந்த இடத்தில்தான் வெளிநாட்டு நிறுவனங்கள் சரியாக இயங்குகின்றன. அவற்றின் திட்டங்களும், போகவேண்டிய பாதைகளும் மிக தெளிவாக திட்டமிடப்பட்டு வங்கிகளை சரியாக பயன்படுத்திக்கொள்வார்கள். எனவே நான் நம்மை மேம்படுத்திக்கொள்ளவேண்டும். இல்லையெனில் நல்லதை வரவேற்கவாவது செய்யவேண்டும்.

இன்றைக்கு நாம் மறுக்கலாம்,போராடலாம் ஆனால் அடுத்த ஐந்தாண்டிற்க்குள் 100% வெளிநாட்டு முதலீட்டை நாம் அனுமதித்தே ஆகவேண்டும். இல்லையெனில் நம் இந்திய ரூபாயின் மதிப்பு இன்னும் அதல பாதாளத்திற்குப் போகும்.

இந்தக் கட்டுரையை சரியான காரணங்களுடன் மறுக்கும் விவாதங்களை வரவேற்கிறேன்...