மீந்த இரவுகள்...

இரவுகளை 

தின்று தீர்க்கும்

தீராக் காமமாய் 

நிலப்பெண்ணுக்கு ஆடைபோர்த்தும்

கிருஷ்ணப் பெருமழை..

பசித்தபின்

ருசி தெரியாது 

காசுக்குப் போகலாம் 

வேசையால் வரும் 

வியாதிக்கு பயம்..

சுடலைமாட சுவாமிக்கு 

குளிருது கொதிக்குது 

ஒற்றையாய் நின்று

தவிக்குது தயங்குது..

போதையில் பகிர்ந்ததை

தெளிந்தபின் பிதற்றுவான் 

நண்பன்..

அறிந்தபின் மனமே 

தெளிவது நீதி

மரத்தை வச்சவன் தண்ணி ஊத்தல..

 

அதே மழை 

அதே கிருஷ்ணன் 

அனுதினமும்

ராதைகள் அற்ற கிருஷ்ணன்..